Ky itinerar fillon me daljen nga ana veriore e fshatit Dëllënjë, dalje që është e lidhur drejtpërdrejt me pyllin e pafund të pishave. Përgjatë shtegut të gjerë ku dendur lëvizin peshkatarët, në pak minuta do ta gjeni veten buzë Vjosës, e cila në këtë pikë zgjerohet gradualisht deri në grykëderdhje dhe të ngjan pak me Nilin. Shtegu i ngushtë buzë Vjosës, mbushur me kallamishte e marina të lejon të shohësh herë pas here “çikëzat”. Janë rrjetat në formën e peshores ose të pëllëmbës së dorës që hedhin peshkatarët këtyre anëve. Pastaj udhëtimi vazhdon sërish, pjesërisht nëpër “savanë” e pjesërisht nëpër pyllin me pisha, pjesërisht nëpër hapësirat pa fund të zhukave, kallamishteve e bimëve të kripës e herë-herë edhe përmes staneve, ku nuk duhet të tregoheni shumë trima, sepse qentë e mëdhej të tyre, bëhen shumë agresivë, duke kujtuar se dikush ka ardhur të rrëmbejë delet.

Kjo zonë dikur ka qenë e ndaluar edhe për banorët e fshatrave, për shkak se ishte rezervat gjuetie ku kultivoheshin edhe një tufë fazanësh e ku Mehmet Shehu, një prej ish-eksponentëve të lartë të udhëheqjes komuniste, vinte shpesh për të gjuajtur. Por ishte njëkohësisht edhe zonë kufitare ku sot ende kanë mbetur bunkerët e topave.
Në grykëderdhje të Vjosës, aty ku uji i ëmbël përqafon shkulmet e kripura të Adriatikut, kallamishtet sa një bojë njeriu fillojnë e rrallohen dhe fusha hapet, duke krijuar një shesh pushimi me pisha të buta aty-këtu, ku peshkatarët kanë sajuar ndonjë çadër për të kaluar natën. Ai është edhe vendi ideal për pushimin e parë, ku mund të shijohet nje drekë zgare me peshk të sapodalë nga lumi apo nga deti, nëse jeni me fat dhe në periudhën e duhur, mund të shijoni edhe ngjala.

Pastaj shfaqet deti. I bukur, i pafund, Sazani përballë, fare i veçantë në këtë pozicion ku rrallëkush mund ta ketë parë, për shkak se përgjithësisht e shohim në anën tjetër të Vlorës. Përgjatë detit, dunat e Pishë-Poros. Ideale për safarin më emocionues që mund të keni përjetuar ndonjë herë. Pak më tej, Kallënga, laguna e vogël dhe e bukur që tashmë është mbipopulluar me shpendë të llojeve të ndryshme.
Kemi lënë pas shpine kurrizet e dunave e pafundësinë e detit dhe nisemi drejt rrugës së kthimit por jo në të njëjtat shtigje. Këtë herë do të ndjekim një trajektore rrumbullake, e cila na çon përgjatë rrjedhës së Lumit të Kripur. Quhet kështu sepse gjatë baticë-zbaticave, merr ujë nga deti dhe e mbyll rrugën e ujit me anë të rrymave, duke “burgosur” një sasi të madhe peshqish, që përveç peshkatarëve, bëhen pre edhe e shpendëve të shumtë. Por quhet edhe Lumi i Vdekur, sepse në shumicën e kohës thahet, pasi nuk ushqehet nga asnjë burim.

E pasi të kemi kaluar edhe Lumin e Kripur e Kanalin e Gjermanit përmes tij, marrim rrugën për në fshat, këtë herë duke hyrë nga ana jugore. Në të djathtë, pa hyrë në fshat, ndodhet Kisha e Shën Harallambit, për të cilën banorët thonë se është një vend i shenjtë.
Nëse doni ta zgjasni këtë tur, ditën tjetër, mund të provoni dy përvoja të tjera po aq ekzaltuese; të përshkoni rrjedhën e Vjosës, nga Ura e Mifolit e deri në grykëderdhje me transport varkash ose nëpërmjet përvojës së paharrueshme të rafting. Pas mbërritjes, mund të zbrisni në bregun e kundërt, që i takon Fierit e që aty të nisni një aventurë të re nëpër Seman; Wind Surf nëpër dallgët e mrekullueshme të Adriatikut. Po për këtë përvojë të veçantë, do t`ju flasim në numrin e ardhshëm.

Të dhëna teknike për turin:

• Koha më e përshtatshme: Pranverë-Vjeshtë
• Numri i pjesëmarrësve: 8-10 persona
• Mënyra e përshkimit të udhëtimit: me guidë vendase
• Akomodimi në rast se turi zgjat 2-3 ditë:
• Në hotelet ose shtëpitë e zonës
• Mjetet për zhvillimin e turit: vetëm pajisjet personale, gjithçka tjetër e ofrojnë organizatorët
• Mjetet me të cilat zhvillohet turi: Sipas dëshirës së pjesëmarrësve, me ecje në këmbë, me kuaj, me
  motorrë 4 x 4 ose me makina të larta.

Për të prenotuar turin kontaktoni:
www.blue-albania.com

Klikoni këtu për më shumë foto: